Ήταν μια σκηνή που ελάχιστοι ίσως και κανένας δεν θα πίστευε μέχρι πριν από μερικά χρόνια πως θα μπορούσε να συμβεί. Και όμως ένας Ισραηλινός πρωθυπουργός, ο Ναφτάλι Μπένετ, μπήκε σε ένα από τα αεροπλάνα, που πλέον πραγματοποιούν καθημερινές πτήσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, και επισκέφθηκε στις αρχές της βδομάδας, επίσημα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Ήταν η πρώτη συνάντηση μεταξύ του ντε φάκτο ηγέτη των Εμιράτων και ενός Ισραηλινού Πρωθυπουργού και δικαίως χαρακτηρίστηκε ιστορική.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ουσιαστικά το επιστέγασμα της αποκατάστασης των διμερών διπλωματικών σχέσεων του Ισραήλ με μοναρχίες του Κόλπου, με αφορμή τις Συμφωνίες του Αβραάμ, που προώθησε ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Χάρη σε αυτές τις συμφωνίες το Τελ Αβίβ άνοιξε διαύλους επικοινωνίας με χώρες που μέχρι πρότινος στέκονταν απειλητικά απέναντί του.
Καθώς ο πάγος λιώνει και η δυσπιστία αποχωρεί, ανοίγεται χώρος για μεγαλύτερη κατανόηση και το κυριότερο συνάπτονται επικερδείς οικονομικές συμφωνίες όπως αναφέρει ο κυπριακός Φιλελεύθερος.
Προκειμένου βέβαια να γίνει κατορθωτή μια τέτοια προσέγγιση χρειάστηκε το Παλαιστινιακό, που μέχρι σήμερα καθόριζε τις σχέσεις των δύο πλευρών, να μπει στο περιθώριο.
Ήταν μια εξέλιξη εν πολλοίς αναμενόμενη, καθώς τα τελευταία χρόνια κατέστη σαφές πως για πολλές αραβικές χώρες το ζήτημα αποτελεί βαρίδι.
Πλέον, οι αναφορές σε αυτό είναι ελάχιστες και καμιά αραβική χώρα δεν πρόκειται να βάλει τα συμφέροντά της πάνω από αυτά των Παλαιστινίων.
Η πιο σημαντική ίσως όμως προέκταση της εξομάλυνσης των σχέσεων του Ισραήλ με τους Άραβες γείτονές του είναι ότι δημιουργεί νέα δεδομένα για το πολιτικό και διπλωματικό γίγνεσθαι της περιοχής.
Η προσέγγιση του «πρώην» εχθρού ανοίγει το δρόμο για τη σύναψη νέων συμμαχιών, ενώ την ίδια στιγμή προκαλεί ασφυξία σε όσους βρίσκονται έξω από αυτές. Και ιδιαίτερα για το Ιράν, γύρω από το οποίο σφίγγει ολοένα και περισσότερο ο κλοιός.
Το τοπίο είναι ρευστό γι’ αυτό και βλέπουμε όλη αυτή την κινητικότητα.
Γιατί δεν είναι μόνο το Ισραήλ που προσπαθεί να διευρύνει τη σφαίρα επιρροής του και να κερδίσει την αποδοχή των αραβικών κρατών.
Το ίδιο κάνει και η Τουρκία με ανοίγματα προς το Ισραήλ αλλά και τα ΗΑΕ, το ίδιο κάνει και η Σαουδική Αραβία, αλλά και η Αίγυπτος.
Το Κατάρ είναι πλέον η «προέκταση» της Άγκυρας και η Τουρκία ο εγγυητής της ασφάλειάς του. Ταυτοχρόνως αποκαταστάθηκαν με ταχύ ρυθμό οι σχέσεις της Τουρκίας με την Σαουδική Αραβία που είναι ο ηγέτης των αραβικών χωρών στην περιοχή του Κόλπου και υπεγράφη μεγάλη συμφωνία με ΗΑΕ.
Είμαστε στην απαρχή νέων εξελίξεων που ενδεχομένως να αποτελέσουν τη βάση για ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό από αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα.
Οι γεωπολιτικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή αλλάζουν και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες.
